Het gebrek aan een gemeenschappelijke taal slaat een kloof tussen mens en dier, zegt John Berger in zijn essay ‘Waarom naar dieren kijken’. Sommige schrijvers in dit nummer nemen die kloof onder de loep door mens en dier met elkaar in conflict te brengen. Ze doen dat vanuit verschillende perspectieven en vermijden de valkuil van het antropomorfisme. Andere schrijvers proberen de kloof net te dichten door de natuur zelf aan het woord te laten. Zo maken ze voelbaar dat mens en dier in de grotere orde der dingen even kwetsbaar en dus in zekere zin lotgenoten zijn.

In de vormgeving van dit nummer vind je verwijzingen naar de originele Kluger Hans (ca. 1885 – 1916), het paard waarvan eigenaar Wilhelm von Osten beweerde dat het kon rekenen. Zo heb je bij het openen van dit nummer alvast het zadel van Kluger Hans’ rug gehaald. Het getemde paard is losgelaten.

Peetouders van dit nummer: Yousra Benfquih en Astrid Haerens.