Ook Raf Njotea laat je als peetouder van #44 Blur weten wat zijn favoriete teksten waren. “Er waren een paar teksten die er voor mij uitsprongen. Ik ben uiteindelijk gegaan voor ******* (onder embargo, nvdr.) en het rood achter de zon van Charlotte De Beus.”

“In deze tekst wordt de tijd uiteen- en dooreengesmeerd door iemand die op zoek is naar houvast en naar zichzelf. De in elkaar overlopende zinnen dragen het thema ‘Blur’ tekstueel uit. Maar blurry is ook je zicht wanneer je naar de zon kijkt, blurry is wat je voelt wanneer je net wakker bent na een te groot stuk door de dag te hebben geslapen, blurry is het denken aan de oneindigheid van de intergalactische soep die de kosmos is. Al die beelden zitten in ‘het rood achter de zon’. Op een meanderende associatieve flow springen we van beeld naar beeld en van gevoel naar gevoel, om in your face te eindigen met die existentiële vraag.”

---

‘het rood achter de zon’ van Charlotte De Beus

I

ik prop mijn vingers in alles wat zich zorgen maakt op zoek

naar iets wat helpt tegen de zwaarte van de regenloze zomer

en jij ketst keien over de lengtezijde van de tijd we weten

dat elke gedachte van ons afglijdt voelen de gelatenheid in

onze botten je bent moe en ik probeer de logische volgorde

van de dingen voor je te verschuiven zoals eerst de avond

dan de ochtend als laatst een gat in de dag om jezelf slapend

in op te krullen eerst opgeven daarna dromen van het rood

achter de zon tot slot in een gillend lichaam geboren worden

II

dat iemand me opraapt en mijn huid aantrekt gewoon bloot zijn

en meegenomen worden het licht uitdoen en opnieuw beginnen

in slaap vallen tussen je lippen en het stof uit de laatste ster

samenknijpen om zo het einde van het einde te markeren en
de oerknal geluidloos terug te draaien ontstaan gebeurt in stilte

maken met lawaai houd je handen tegen je oren terwijl ik terug

naar binnen word geduwd met mijn ogen tegen een dieprooddonker en met een in vlees gesmoorde taal als ik zelfs de zon
niet meer recht in het gezicht kan kijken wie ben ik dan nog?

---

Charlotte de Beus (1997) is postbode, suppoost en schrijver. Zij bezorgt poëzie bij het Leidse makerscollectief ROEM, bewaakt hedendaagse kunst bij Museum Voorlinden en werkt momenteel aan een reeks blurrige gedichten vanuit het tussenperspectief. Wat bevindt zich tussen verzenden en ontvangen, tussen zien en bekeken worden, tussen verzinnen en opschrijven? Charlotte stond op het podium bij Mensen Zeggen Dingen, Frontaal Podium en De Parade en haar werk verscheen eerder bij Hard//hoofd, de Optimist en Notulen van het Onzichtbare.

---

Wil je graag deze tekst en/of de andere aaibare teksten op papier bemachtigen om je collectie mee te vervolledigen? Dat kan! Koop #44 Blur in onze webwinkel of in een van deze boekhandels. Of word abonnee, dan krijg je automatisch #44 Blur toegestuurd als welkomstexemplaar. Dat is meteen ook de beste manier om ons te steunen.