De peetouders van #49 Ornament snuisterden nieuwsgierig doorheen het arsenaal aan teksten in het nieuwe nummer. Ondanks dat de pagina’s bulkten van het jonge schrijftalent waren er toch enkele teksten die hen het meest van al konden bekoren. Vandaag is het de beurt aan de eerste favoriet van Annelies Verbeke: ‘Opstijgen‘ van Julie Vanhoenacker.

---

“Een poëtisch verhaal dat uitdrukking geeft aan de horror van het samenzijn met iemand van wie men niet houdt, waarbij het hoofdpersonage zichzelf dat gebrek aan liefde kwalijk neemt in plaats van de relatie te verbreken. Julie Vanhoenacker weet met herhalingen – telkens die naam – een jij-perspectief en uitwendige, onzichtbare beschouwers een naar waanzin neigende bezwering op te roepen, die een fysieke beklemming sorteert. Je rent overtuigd met het personage mee naar buiten en wil dat ze blijft rennen; de horror verdiept met elke gedwongen toenadering, elke terugkeer naar waar ze niet thuishoort, elk lief of verdrietig woord van hem. In de lucht opgaan blijkt de enige ontsnappingsmogelijkheid voor dit personage.”

---

Lees hier de eerste pagina van ‘Opstijgen‘ van Julie Vanhoenacker:

Je wordt stil want alle mogelijke woorden zijn al uitgesproken amai mooi knap zot rustgevend paradijs goddelijk droom en nu ben je slachtoffer van de stilte die je zelf hebt veroorzaakt maar voor hem is het geen probleem om sprakeloos te blijven want hij kijkt verwonderd naar jullie nieuwe woonomgeving waar het gras zo hoog is, jullie schoenen nat maakt en de wollige mist dik is waardoor jullie het huis op enkele meters afstand niet kunnen zien, jullie moeten dichterbij komen en plots verschijnt het, als een poppenhuisje staat het voor jullie klaar, fier en krakend onder het gewicht van de vorige bewoners die jij nog kan horen. 

Er werd jullie verteld dat de oude eigenaars al een tijdje weg zijn en dood ook en al lang geleden en het huis staat sindsdien leeg en afwachtend, wachtend op jullie of dat willen jullie alleszins graag geloven, dat het voor jullie gemaakt is en dat dit het lot is en dat het lot zacht zal zijn voor jullie maar jij kan ze voelen, zij die hier als laatsten hebben gewoond, je voelt hoe ze niet gediend zijn met jullie komst, zij, ze houden niet van zijn hippe Vega schoenen en zijn oorringetje, hij ziet er zo hip uit kijkend naar het huis voor de honderdste keer zonder naar binnen te durven gaan want hij durft niet naar binnen zonder jou, hij draait zich om en roept in de verte omdat hij jou niet kan zien doorheen de mist, hij roept Gloria, jouw naam, je heet Gloria en hij roept of jullie eens naar binnen zullen gaan en omdat het moet stap je door de mist heen en zie je zijn zoekende blik die naar jou speurde, die blik die je zo goed kent want hij heeft jou altijd al gezocht, ook al stond je recht tegenover hem, hij bleef je maar zoeken alsof er een diepere laag was waar hij niet aankon en nu sta je wederom recht voor zijn neus klaar om met hem samen naar binnen te gaan en daar te blijven voor de rest van jouw leven want dat is hoe de dingen lopen, wanneer je samen een huis koopt. Het is geen gemakkelijk besef voor jou, hè, dat het te laat is om te vluchten want het huis werd gekocht en jullie trouwden en zo werkt het eenmaal in deze wereld van officiële contracten die voor het leven zijn en je hebt nu al spijt en blijft denken dat je van hem houdt, Gloria, je houdt van hem en ook van dit huis, Gloria, je houdt van dit huis en je droomde van deze woning, Gloria, van de geborgenheid, van het bos, van de stilte, Gloria, hier zal je de stilte vinden, Gloria, en jullie komen de hal binnengewandeld en hij draait zich vol enthousiasme naar je toe alsof jullie in een escape room zitten, ja, hij stapt op de tipjes van zijn tenen en doet belachelijk en jij lacht nep want je weet dat iedereen plezier anders ervaart maar jullie zijn zó anders en je weet niet meer of het waar is, dat tegenstellingen samenkomen.

---

Lees je graag het vervolg van deze tekst? Koop dan snel #49 Ornament in onze webwinkel, waar je gratis onze speciale editie U bevindt zich hier bij krijgt. Of word abonnee, dan krijg je automatisch deze nummers toegestuurd als dubbel welkomstexemplaar!

---

Julie Vanhoenacker (2003) schrijft zowel in het Frans als in het Nederlands. Ze studeert momenteel in La Cambre, waar ze de master ‘Textes et Création Littéraire’ volgt en aan haar debuutroman werkt. Ze schrijft over de psychiatrie in Centraal-Europa en hoe men naar psychisch lijden kijkt. In haar teksten onderzoekt ze hoe stijl en ritme spanning kunnen opbouwen in een poëtische thriller.