Geef je over aan twijfel, onzekerheid, onduidelijkheid. Geen vaagheid, nee, er is hier niets esoterisch of hermetisch: niemand wordt de toegang ontzegd. Maar onbepaaldheid, ja, dat wel, de blur die het brein aan het werk zet en ons weer laat waarnemen in plaats van alleen maar te herkennen.

De blur is niet vaag maar maakt juist zichtbaar.

In deze editie prijken Leonie Maes, Sanne Kuyt, Christos Ikonomou vertaald door Eveline Mineur, David Jacobowicz, Maria Amparo, Charlotte de Beus, Lenna Pronk, Idza Luhumyo vertaald door Gitte Postel, Anne Marijn Voorhorst, Nick De Weerdt, Maartje Franken, Ike Krijnen, Robin van Ommen, Emma Laura Schouten, Marcelle Stoutjesdijk en Stefanie Huysmans-Noorts.

Met beeldende kunst van Anna Vogel en Julien Meert. Mochten de werken van Anna geluid maken, dat zweefde de klank tussen het ruisen van een sneeuwbeeld en het knetteren van een zekeringkast in feestmodus. Anna zet de vertroebeling van het beeld in om het onzichtbare te illustreren. Vanuit een gevoeligheid voor metafysisch absurdisme en theatraliteit maakt Julien werk dat leunt op een zekere mentale kortsluiting. De gezichten staren ons aan als hebben ze hun oogleden ingeslikt.

Gastredacteur van deze editie is Christiaan Ronda.

Gastcurator van dienst is Sam Steverlynck.

De peetouders van dit nummer zijn Raf Njotea en Yasmina El Messaoudi.